Zbuntowany pajac z przydymionymi oczami.

LEANDER BORAM, CZĘŚCIEJ BORAM

LAT ZE DWADZIEŚCIA SIEDEM

NAWIEDZONY PROJEKTANT MODY

Z SIEDZIBĄ NA 25. PIĘTRZE

     Leander, tak przyzwyczajony do swego nazwiska, że mogący nie reagować na własne imię, jest niewątpliwie dziwną, niezrozumiałą i z tego powodu również irytującą osobą. Przede wszystkim cechuje go zaawansowane uzależnienie od czarnej kredki i nieprawdopodobny urok osobisty. Często określany jest mianem pozytywnego świra z wyjątkiem dni, w których zamienia się w kogoś, kto już dawno powinien zgnić za murami szpitala psychiatrycznego. Wbrew powierzchownej ocenie, należy do osób niesamowicie opanowanych i spokojnych. Czasem tylko przed ludźmi gra kogoś, kto byłby w stanie zmienić kierunek świata albo wszcząć trzecią wojnę. W czasie, kiedy nie udaje tępego młota, do którego można mówić i mówić, a i tak nie zrozumie, jest osobą naprawdę inteligentną i rozumną. Mimo wszystko, mimo posiadania dwudziestu siedmiu lat na karku, priorytetem w jego życiu jest robienie z siebie głupka i to w taki sposób, by się tego potem nie wstydzić.

   Boram, jak widać, należy do osób bez wątpienia ekscentrycznych i może trochę zbyt wyzywających. Zmienia się to jednak wraz z przekroczeniem przez niego progu własnego domu. Wówczas czarna kredka idzie w odstawkę, przydługie włosy - normalnie zwichrzone i zaczesane do góry - wracają na swoje miejsce, a ulubiona kurtka z ćwiekami lub długi czarny płaszcz goszczą się na specjalnych wieszakach. Duże brązowe oczy patrzą z uwielbieniem do wnętrza kubka z czerwoną herbatą albo śledzą z uwagą przelatujące za oknem ptaki. Zaczytany w gazecie, w końcu wygląda jak dwudziestosiedmioletni mężczyzna - odpowiedzialny i pełen dostojeństwa, którego interesuje świat, ludzie i ich dobro. Szkoda tylko, że wewnątrz nadal jest osobą z tą samą mentalnością i głupim charakterem.

     Przebywając z nim na co dzień, można stwierdzić, że musiał mieć jakieś problemy w domu, skoro wyrósł z niego taki popapraniec. Nic z tych rzeczy. Urodził się w normalnej rodzinie, w której nigdy nie było miejsca na żadną patologię. Matka Leandera, z pochodzenia pół Amerykanka, pół Azjatka, pracowała w jednym z domów towarowych, a ojciec był ochroniarzem w firmie jakiejś grubej ryby, której imienia nigdy nie pamiętał. Boram skończył studia, a potem poszedł na swoje. I właśnie wtedy zdziczał. Dlaczego? Cholera wie. Może w wieku dwudziestu lat dopadł go kryzys wieku średniego?

     Do jego zainteresowań należy przede wszystkim projektowanie ubrań, a dokładniej tak zwanych okryć wierzchnich, a więc wszelkiego rodzaju kurtek, płaszczy, katan, marynarek czy zwykłych bluz. To one sprawiły, że stać go było na wykupienie piętra w wieżowcu, wynajęcie mieszkania oraz na nowy samochód. Dały mu również niewielką sławę, której nigdy nie pożądał, ale z której bardzo się cieszy. W końcu może grać dla większej publiczności, racja? Ciężko jednak powiedzieć, że fascynuje go sama moda. Jego praca dotyczy przede wszystkim samego rękodzieła, a nie ustalania jakichś trendów. Ma zręczne palce, które są w stanie zrobić ze szmaty wyśmienitą kreację, a także olbrzymią wyobraźnię i pomysł, co pozwala mu na nazywanie siebie "projektantem mody". Bez urazy dla wszystkich gejów-projektantów, ale chyba dlatego, że Leandera nie obchodzą wybiegi, nadal pozostaje heteroseksualistą.
     Jeżeli chodzi o samą firmę, którą założył, nie jest ona ani znaną na cały świat, ani dobrze funkcjonującą. Wie o niej jedynie całkiem liczne jak na taki młody biznes, ale nadal niewielkie grono zainteresowanych osób, które chętnie kupuje ubrania przez Internet, dostarczając tym samym Boramowi całkiem niezłych środków do życia. Niemniej jednak firma nie ma nawet swojej oficjalnej nazwy, przez co ciężko jest ją chociażby gdzieś zareklamować. Boram nie potrafi zarządzać swoim biznesem. Potrzebuje do pomocy wielu ludzi, ale póki co nikt nie ma ochoty z nim współpracować. Marzenia Leandera sięgają obecnie zbyt daleko, by mógł je spełnić w pojedynkę. Chciałby wypuścić na rynek linię ubrań, ale nie ma takich możliwości. Póki co. Za jakiś czas może się okazać, że jego niewielka sława ewoluowała na następny poziom, stając się taką, od której aż boli głowa.

• Często zmienia kolor włosów. Zazwyczaj przebiera w trzech: czarnym, brązowym i blondzie. Co dziwne, wszystkie mu pasują, dlatego nigdy nie obawia się, że coś mu się nie spodoba.
• Stosunkowo niedawno rozpoczął działalność w wieżowcu, dlatego na jego piętrze można znaleźć jeszcze wiele nierozpakowanych pudeł. Właściwie nie tylko na jego piętrze, ale i na każdym niższym, bowiem mężczyzna często zostawia je tam ze słowami "wrócę po niej później".
• Choć pracuje w wieżowcu niespełna miesiąc, już wyrobił sobie wśród innych opinię świra, którego trzeba omijać z daleka. Boram nie ma tu przyjaciół, ale wcale mu to nie przeszkadza - cieszy go sam fakt, że ludzie o nim mówią.
• Nigdy nie wychodzi z domu bez makijażu, ponieważ uważa, że to by było nienaturalne.
• Chciałby mieć świnkę morską, ale z drugiej strony obawia się, że może mu ona zniszczyć projekty albo coś pogryźć, np. kanapę, do której Leander jest bardzo przywiązany, dlatego wstrzymuje się z jej kupnem. Ma natomiast żółwia, do którego często mówi.
• Ma wielką słabość do ciemnowłosych kobiet. Mimo wszystko każda przedstawicielka płci pięknej może stać się "jego muzą". Póki co żyje w samotności i tak jest mu dobrze.

POSTY

POWIĄZANIA

INNE ZDJĘCIA

     To by było na tyle. Witam wszystkich bardzo serdecznie. Mam nadzieję, że Boram nikogo nie przestraszył i ktoś będzie chciał poprowadzić ze mną wątek. Uwaga, nie mam problemu z zaczynaniem, ale muszę mieć jakiś pomysł. Kiedy nie mam pomysłów, wtedy nic niestety nie zrobię. Często je miewam, coś mnie tyka od razu po przeczytaniu czyjejś karty, a czasem mam w głowie pustkę, dlatego proszę na mnie stuprocentowo nie polegać. Wy też się wysilcie i rozpocznijcie jakiś wątek, a będę naprawdę wdzięczny.


     Leander potrzebuje 20 osób do pracy, 16 pracujących na stałe i 4 na doczepkę. 1 sekretarka, 1 asystentka właściciela, 2 projektantów/ki, a co za tym idzie 2 asystentów/ki, 5 modelek oraz ewentualnie 5 innych osób, które są ważne, a nie zostały wymienione. Dodatkowo można być praktykantem/ką w liczbie osób 4. Jeśli ktoś jest chętny, to zapraszam.