And I'm just a shadow of your thoughts in me.

Lianne van der Meet

urodzona 20.10.1986 roku w Vancouver

Kanadyjka ze strony matki, Holenderka ze strony ojca. 

Prawniczka w kancelarii Johnsona.

L:

Mam na imię Lianne. Nie należę do osób, które pałają nienawiścią do swoich rodziców za to, że pokrzywdzili je takim, a nie innym imieniem. Moje jest w porządku. 

Urodziłam się w...

STOP. CHWILA. 

Nie przywykłam do mówienia o sobie. Nie potrafię tego robić chociaż wiem, że niektórzy mają taki talent. Ja nie jestem w jego posiadaniu.

Mówienie o sobie jest dziwne. Zero w tym obiektywizmu; chcemy na siłę zatrzeć kompleksy sztuczną pewnością siebie bądź podkreślamy nasze wady, by przy bliższym poznaniu ostatecznie wyjść na zaskakująco pozytywną osobę. 

Niech ktoś to zrobi za mnie. Niech ktoś powie jaka naprawdę jest Lianne.

Czy ktoś wie jaka jestem n a p r a w d ę ?

 R:

Jest niezwykle piękna i to jest smutne. Pomyślicie; wariat, co on do jasnej cholery, pieprzy? Ale skupcie się przez moment. Czy nie byłoby Wam przykro wiedząc, że utraciliście coś tak cennego, coś tak niebanalnie urokliwego? Nie musicie odpowiadać. Ja sam wiem najlepiej jakie to uczucie. 

Piękna nie znaczy idealna. Gdy się śmieje marszczy nos jak mała dziewczynka, co jest infantylne i irytujące. Ma ochrypły głos, którego nienawidzi, ale który potrafił mnie nakręcić w mgnieniu oka. No i ma te swoje malutkie kompleksy. Twierdzi, że ma ogromny nos i nieproporcjonalne usta. Wciąż wierzy, że pewnego ranka obudzi się i będzie wyglądać jak ze swych nastoletnich marzeń.  Ale nie byłaby sobą bez tego wszystkiego. Prawda?

To typ niebanalnej urody. Nie wszyscy oglądają się za nią na ulicy, ale gdy już to robią, ona magnetyzuje mężczyzn i kobiety bardzo szybko. W całkowicie nieświadomy sposób. Skupcie się na detalach; na tym jak unosi rękę by poprawić włosy, jak rozgląda się poszukując kogoś w tłumie. Na rytmie jej kroków. 

To śmieszne. Brzmię jakbym miał obsesję na jej punkcie. 

Jest blondynką. Najprawdziwsze słoneczne promienie tańczą jej we włosach, gdy są wystawione na światło. Długie włosy zawsze spinała do pracy, by zaraz po niej je rozpuścić. Zwykle miękko opadały na jej ramiona i plecy. 

Ma jasne, zielononiebieskie oczy. Mają w sobie coś takiego, że chce się w nie patrzeć godzinami. Czasami roziskrzone ciskają gromy i wtedy szybko zmienia się zdanie na temat czasu jaki można spędzić wpatrując się w jej tęczówki. Pamiętam, że rzadko się malowała. Czarna maskara jej nie pasowała, ale kocie kreski zwykle gościły na jej powiekach.

Zgrabna. Chryste, co ja bym dał by znowu dotknąć jej płaskiego brzucha, krągłych piersi, szczupłych ud. Patrzyłem na nią jak na wariatkę, gdy każdego ranka wciągała na nogi sportowe buty i biegała. Wracała cholernie zmęczona, ale nigdy nie przestawała biegać. Jakby przed czymś uciekała. 

Jest perfekcjonistką. Zwłaszcza jeśli idzie o jej garderobę wierzchnią. Wszystkie jej ciuchy były obcisłe, doskonale skrojone, uwydatniające to co trzeba. Do pracy nosiła się formalnie, na co dzień bywała odważniejsza. Zawsze na obcasach. 

Tęsknię za nią. Za rumiankowym zapachem jej włosów, za pomadką do ust o smaku mango i arbuza. Ale nie mam do tego prawa. Wszystko przepadło.

 - Roger Carter, były mąż 

 

J:

Kiedy była mała wydawało się wszystkim, że charakter uzyska po mnie bądź po swoim ojcu, Andersie. To naturalne mieć usposobienie po jednym z rodziców. 

Li oczywiście okazała się zaprzeczeniem tego poglądu. Jej charakter to mieszanka, którą trudno określić w kilku prostych słowach. 

Gdyby ktoś rozdawał tytuły osoby najbardziej upartej na świecie to z pewnością uzyskałaby go moja córka. Ale jest to zrównoważone jej innymi cechami. 

Jest opanowana i spokojna. Wysłucha do końca, pokiwa głową, a swoje pomyśli. 

Trzeba mieć wybitny talent by doprowadzić ją do rozstroju nerwowego. Wówczas trudno ją zatrzymać ponieważ wściekła Lianne jest jak huragan, prawdziwe tornado; niszczy wszystko co napotka na swojej drodze. Impulsywne dziewczę, które napawało mnie takim niepokojem kilka lat temu.

Och, ktoś zdążył pomyśleć, że jest zobojętniałą i znieczuloną na wszystko kobietą? Nic bardziej mylnego; Lianne to jedna z najbardziej empatycznych osób na świecie. Ma bardzo silnie rozwinięty kręgosłup emocjonalny i kocha tak wiele rzeczy; dobre jedzenie, taniec, rozmowy do białego rana, swoją rodzinę, książki... Czuję się dumna mogąc tak opisywać swoją córkę. Myślę, że udało nam się zaszczepić w niej to co ważne i dobre w człowieku. 

Jest otwarta i przyjaźnie nastawiona do świata i ludzi. To nie typ osoby, która sama rozpocznie rozmowę na przystanku, ale zdecydowanie z miłą chęcią odpowie, gdy zostanie do takiej pogawędki zaproszona. Uśmiech gości na jej twarzy często.

Jest walecznym typem osobowości. Nigdy się nie poddaje, wkłada serce i pasję we wszystko co robi. Wyznaczyła sobie cel? Możecie mieć pewność, że poprzez wytrwałe dążenie do niego zdobędzie to, czego pragnęła. Moja dziewczynka.

Jej perfekcjonizm mnie martwi. Czasem myślę, że jej ambicja zmieni się w chorobliwą i to ją zgubi. Ale już nie jestem w stanie do niej przemówić. Jest dorosła. 

Mężczyźni się jej boją. Może kluczem do rozwikłania tej zagadki jest nienachalna pewność siebie, która cechuje Lianne? Przekonana jest o ludzkiej wyjątkowości, nie pozwala nazywać kogokolwiek zwyczajnym, a już zwłaszcza jeśli chodzi o nią samą. Jest świadoma swych wartości oraz wyznawanych poglądów w których obronie potrafi dyskutować godzinami. Nie pozwala aby ktoś ją ranił, nie ulega drugiemu silnemu charakterowi, gdy takowy spotyka na swojej drodze. Stara się współpracować, a efekty końcowe bywają różne, jak wszyscy wiemy. Może gdzieś w tym leży przyczyna jej wczesnego rozwodu.

Jest straszną flirciarą. Mówi, że to nic złego. Ale to też mnie martwi. Zawracanie mężczyznom w głowach to nic dobrego. 

To jednak ma po mnie. 

- Jane Norrington, matka Lianne

|POWIĄZANIA|

********

Cześć, mordki. Imię i nazwisko bohaterki pochodzi z jednego bloga, wizerunek i treść karty z jeszcze innego, onetowego. Wszystko mojego autorstwa, to nie bić. Zapraszam do wąteczków i powiązań, zwłaszcza tych super ciekawych i poplątanych. Lubię pisać długo chociaż czasami nie wysilam się zbytnio, jeżeli ktoś mi odpisuje trzema zdaniami. Kocham wszystkich i chcę by zapanował pokój na świecie. A teraz do Was macham dłonią, wyobraźcie to sobie. Jedziemy z tym koksem, heja.

Aha, no i ja wiem, że moda witania nowych na blogu już nie istnieje, ale ja czegoś takiego potrzebuję. Nie, nie jestem księżniczką ani Miss Kansas. To się nazywa przełamywanie lodów ;> 

* na zdjęciach Rosie H-W, piękność. Pochodzą z weheartit.