Jes­tem tym kim (czym) jes­tem. Jeżeli nie pot­ra­fisz mnie zaak­cepto­wać, odejdź. Obo­je będziemy szczęśliwi.

NADIA SHROGLASS

26 LAT

FOTOGRAF, POSIADA WŁASNE STUDIO NA 16 PIĘTRZE

Ponadto mama dziesięcioletniego  Lucasa.

Mało ważna historia, czyli jak to wszystko się zaczęło.

Na świecie pojawiła się jako trzecie dziecko państwa Shroglass, a za razem ich pierwsza córka. Powiadają że czarna owca tejże rodziny, która to przyniosła im więcej złego, niźli dobrego, jednak Nadia zdążyła się już do tego przyzwyczaić. Rację jednak trzeba przyznać jej rodzicom, bo ta kobieta do najgrzeczniejszych nigdy  nie należała, nie należy i należeć nie będzie. 

Nigdy jednak nie narzekała na brak miłości, bądź zainteresowania ze strony rodziców jak i rodzeństwa, kiedy jeszcze mieszkała w rodzinnym Londynie.

To właśnie z tamtym miastem wiążą się jej dobre, jak i te złe historie. Tam się urodziła, wychowała, tam chodziła do szkół, w których zawsze sprawiała mniejsze lub większe problemy, bo to było całkiem w jej stylu. Rodzice, szczególnie matka często była wzywana na rozmowy do dyrektora, aż wreszcie pewnego dnia postanowiła przenieść swoją niesforną córkę do liceum, w którym była nauczycielką, co jak się potem okazało, było złym pomysłem. Nadia nie zmieniła się ani trochę, a i nawet sprawiała jeszcze więcej problemów, nie zwracając uwagi na to, że przez nią i jej matka może mieć kłopoty w pracy.

Rodzice dziewczyny wiedzieli od jakiegoś czasu że Nadia obraca się w towarzystwie, które na pewno jej nie służy, jednak ani prośby, ani groźby nie skutkowały, a dziewczyna nadal robiła to, na co miała ochotę. I nawet ojciec, który był policjantem, nie sprawił, żeby jego córka porzuciła swoich znajomych.

Często dochodziło że miała styczność z narkotykami, alkoholem i innymi, nielegalnymi dla nastolatków rzeczami. Wykłócała się z rodziną, znikała z domu na kilka dni, nie zwracając uwagi że mogą się o nią martwić. A martwili się, owszem. Jednak wiedzieli również, że nie zmuszą jej do tego, by się zmieniła. Najpierw to ona sama musiała chcieć się zmienić, jednak nic nie zapowiadało, by kiedyś tak się stało.

W śród znajomych poznała Dean'a, starszego o dwa lata chłopaka, dla którego całkowicie straciła głowę, i była w stanie zrobić dla niego wszystko. Stało się tak, że szybko zostali parą, jednak ich związek dla obojga był bardzo toksyczny i wyniszczał ich powoli. Często dochodziło do kłótni, a nawet do rękoczynów, jednak żadne nie potrafiło zrezygnować z tej drugiej osoby. 

Szesnaście lat. Wiek, w którym młodzież marzy o zabawach, przeróżnych wyprawach, i nie chce dorosnąć. Nawet i nasza Nadia miała takie marzenia, jednak szybko musiała o nich zapomnieć, i równie szybko stać się dorosłą i odpowiedzialną osobą. Czynnikiem, który nakłonił ją do całkowitej zmiany swojego hulaszczego życia była nieplanowana ciąża, czyli popularnie dzisiaj wszystkim znana tak zwana wpadka, którą zaliczają nastolatki. I tak jak w niektórych wypadkach bywa, Nadia została z tym "problemem" całkiem sama, ponieważ ojciec dziecka stwierdził że on w dom nie ma zamiaru się bawić, a i dzieckiem się zajmować nie będzie, po czym spakował swoje rzeczy i uciekł gdzie pieprz rośnie, a słuch po nim zaginął.

Trudno było jej zwrócić się do rodziców, i poprosić o pomoc, bo nigdy tego nie robiła, chcąc być samodzielną. Jednak sytuacja zmusiła ją do tego, że wróciła do domu, wyrażają skruchę i żal za swoje dotychczasowe zachowanie. Do dzisiejszego dnia nie potrafi zrozumieć, czemu jej w tamtym dniu pomogli, i ponownie przyjęli pod swój dach, kiedy to po prostu mogli wygonić ją, odwrócić się i udawać że w ogóle jej nie znają. Że dla nich nie istnieje taki ktoś, jak Nadia Shroglass, wówczas szesnastoletnia przyszła matka.

Jednak pomogli jak najbardziej mogli, zarówno wybaczając jej każde zachowanie, jak i bolesne słowa, które padły z jej ust. Rodzeństwo jednak nie ukrywało, że jest zadowolone z jej powrotu, mimo to Nadia rozumiała ich, w końcu będąc na miejscu jej braci i siostry zapewne zrobiłaby to samo. 

W listopadową noc, dokładnie dwudziestego trzeciego listopada dwutysięcznego drugiego roku na świecie pojawił się syn Nadii, któremu dziewczyna nadała imię Lucas.

Z pomocą rodziców, którzy niemal stracili głowę dla swojego wnuka, udało jej się skończyć szkołę, oraz dostać na studia na wydziale fotografii. A kiedy i tam nauka dobiegła końca, Nadia odebrała dyplom, a potem wyjechała do Vancouver, gdzie zamieszkała ze swoją młodszą siostrą, oraz synem. W tym samym wieżowcu, w którym praktyki odbywa Susan, Nadia otworzyła własne studio fotograficzne, które dopiero co jest nowe na tym rynku, zyskało już dość dużą klientelę. 

Charakter, czyli to co w duszy najcenniejsze

Charakter posiada, a i owszem, ale i jaki ten charakter. Bo trzeba przyznać, do najłatwiejszych to to on nie należy, i trzeba mieć w sobie dużo cierpliwości i samozaparcia, aby poznać, jaka jest Nadia.
Osoba nadzwyczaj zmienna, gorzej niż pogoda. Popadanie u niej w skrajności w skrajność jest na porządku dziennym, i ci, co ją znają, zdążyli się do tego przyzwyczaić, jednak nowym osobom trudno jest się do tego przyzwyczaić.
Można by uznać, że Nadia to taka cicha, niepozorna dziewczyna, jednak prawda jest zupełnie inna. Lubańska uwielbia gadać, robi to na okrągło, nawet przez sen, choć nie jest tego świadoma. Słowotok w jej przypadku jest czasami czymś złym, i ma się ochotę złapać w ręce pierwszą lepszą rzecz, a następnie przywalić, aby wreszcie się zamknęła. Proszę bardzo, nie krępować się, udowodnione (nie) naukowo że taki sposób jest skuteczny.
Przebywając z Nadią, można być w stu procentach pewnym, że nie będzie nudno, ponieważ rudowłosa jest wręcz kopalnią najdziwniejszych i szalonych pomysłów, które za wszelką cenę chce zrealizować. Zawsze musi coś robić, jakby miała owsiki, jednak to już jej takie małe zboczenie, ponieważ ona nie lubi stać bezczynnie, kiedy jest tyle rzeczy do zrobienia ! Toteż otwarcie można powiedzieć, że Nadia robi kilka rzeczy na raz, następnie je porzuca i zabiera się za coś zupełnie innego.
Otwarta na nowe znajomości, szybko łapie kontakt z innymi. Naiwna, oraz za bardzo ufna w stosunku do innych przez co oni z łatwością wykorzystują Nadię. Łatwo idzie ją zranić. Potem długo cierpi, jednak jest w stanie krzywdę wybaczyć, jednak nigdy jej nie zapomni, przez co jest bardzo pamiętliwą osobą.
Wytrwała i uparta, zawsze osiągnie cel, który sobie wyznaczyła, i nie odpuści. Ma własne, niekiedy niepoprawne do końca zdanie, którego trzyma się jak tonący brzytwy. Szybko się denerwuje i niecierpliwi, nie lubi gdy coś idzie nie tak, jak to ona zaplanowała, ma własne widzimisię, chwile, kiedy to najlepiej zostawić ją samą, oraz pozwolić się uspokoić, chyba że chce się zobaczyć jaka to Nadia potrafi być niemiła. Ale lepiej tego nie oglądać, wiele osób już się o tym przekonało. Potrafi być wredna i niemiła, jednak tylko wtedy, kiedy ktoś jest taki sam w stosunku do niej.
Jako przyjaciółka osoba nadzwyczaj oddana i lojalna w stosunku do bliskich jej osób, i nigdy nie zdarzyło się, aby zostawiła kogoś w potrzebie. Pomocna, ale to nie tylko w stosunku do swoich przyjaciół, ale i do osób całkiem jej nieznanych, nie potrafi przejść obojętnie, obok kogoś, kto wymaga pomocy. Jest skłonna oddać swoje ostatnie pieniądze biedniejszemu, wiedząc że jemu przydadzą się bardziej. A reszty można się dowiedzieć, poznając Nadię, o.
Jej oczkiem w głowie oczywiście jest Lucas, który tylko kiwnie palcem, a Nadia jest w stanie zrobić dla niego wszystko, i gdyby nawet zapragnął gwiazdki z nieba, ona by mu ją podarowała. Owinął ją sobie w okół palca już w dniu, kiedy to pojawił się na świecie. I mimo iż bardzo przypomina swojego ojca, Nadia nie oddałaby tego dziesięciolatka za nic w świecie.

Wygląd, czyli coś, na co ona nie zwraca w ogóle uwagi

Koło tej kobiety nie przejdzie się, nie spoglądając na nią. W końcu rzadko widuje się osobą z zielonymi włosami, sięgającymi za ramiona, mocnym makijażem, oraz dość wyzywającym strojem. Jej włosy z natury są koloru ciemnego blondu, jednak Nadia często zmienia ich kolor, i prawdopodobnie na głowie miała już wszystkie odcienie. Nadia mierzy niewiele, jak na te swoje dwadzieścia sześć lat. Osiągnęła jedynie 166 cm wzrostu, jednak z uwielbieniem nosi wszelkie możliwe buty, które dodają jej kilkanaście dodatkowych centymetrów.  Jej oczy, które tak bardzo lubi, są koloru brązowego, lub jak to inni mawiają, przybierają kolor mlecznej czekolady, a otacza je wachlarz gęstych i czarnych niczym smoła rzęs. Cerę ma bladą, można uznać że wręcz chorobliwie.Zgrabny nosek, wyraźne kości policzkowe, oraz pełne usta dopełniają całości.

 Może pochwalić się nienaganną, szczupłą figurą, którą lubi podkreślać dobranymi, aczkolwiek nader często za dużo odkrywającymi strojami, które najczęściej są utrzymane w ciemnych kolorach.

Jej ciało zdobi kilkanaście tatuaży, a Nadia ciągle myśli o nowych wzorach, które to mogłaby sobie wytatuować. Lubuje się również w przeróżnej biżuterii, a ci, co ją znają, otwarcie mogą przyznać że ta kobieta ma na tym punkcie totalnego bzika, i nie potrafi obojętnie przejść koło sklepu z biżuterią, i nie zakupić czegoś nowego.

MIESZKANIE | POWIĄZANIA | PAMIĘTNIK | GALERIA

__________________________

Wątki - tak

powiązania - tak

JA POMYSŁ - TY WĄTEK. TY POMYSŁ - JA WĄTEK

O co chodzi w napisach powyżej nie muszę chyba wyjaśniać ?

odpisuję tak jak mi się podoba, upominać się po dwóch dniach

ZDARZA SIĘ ŻE NIE ODPISUJĘ PRZEZ DŁUŻSZY CZAS. PROSZĘ OD RAZU SIĘ NIEZ UPOMINAĆ, PONIEWAŻ NIE MAM W ZWYCZAJU POMIJAĆ. POTRZEBUJĘ JEDYNIE DŁUŻSZĄ CHWILĘ ŻEBY ODPISAĆ, PONIEWAŻ NIE LUBIĘ PISAĆ ODPOWIEDZI " NA ODJEB".