Quaero...

Oto Vancouver.

Miasto jak miasto? Nie dla niego. Poszukuje tu swojego ojca. Wychowany przez matkę Angielkę syn Koreańczyka. Rozpoczął studia na wydziale matematyki, ale musi dorabiać jako barman, aby przeżyć. Nie zdradza się matce z niskim stanem swojego budżetu, ale kobieta i tak przysyła dziecku gotówkę. Kim więc on właściwie jest? Homo viator. A poza tym młody, gdyż zaledwie dwudziestoczteroletni mężczyzna, poszukujący swojej ścieżki w życiu.  A może coś o jego charakterze i przyzwyczajeniach?  Przede wszystkim jest miły, towarzyski i pomocny. Nie zwykł komukolwiek się narzucać. Często biega, zazwyczaj o poranku. Zdolny w zasypianiu. Nie jest osobnikiem goniącym za okazją do szybkiego numerku czy pijaństwa. Potrafi się zabawić, ale rzadko ma ku temu okazję. Pali tylko gdy się napije. Uważa na to co je, ponieważ przed wyjazdem z domu przypadkowo nabawił się anemii przez poważne zatrucie żołądkowe. Wydaje się być zwykłym mięczakiem, choć aż tak słaby nie jest… Co do wyglądu przeważają w nim wpływy genów ojca. Rysy i karnacja azjatycka, ale w sercu bardziej jest europejczykiem.

Co jeszcze o nim?

Przede wszystkim to, że nazywa się Dave Wood. Zamierza zostać nauczycielem, ponieważ lubi pracę z dzieciakami, ale jeszcze daleka droga przed nim. Jest Bi. Oczywiście nie rozgłasza tego wszem i wobec oraz jest zdania, że zbliżenia z kobietami są bardziej estetyczne, ale nie ogranicza się w swoim i tak nieco monotonnym życiu.  Zakochanie? Raz. W ładnej i drobnej blondynce z Łotwy.  Było to jednak uczucie krótkie, choć pełne żaru. Potem zdarzyły mu się tylko drobne przyjemności z osobnikami obu płci i to po dobrej dawce mocnego alkoholu. Czyżby przypominał dziewczyneczkę? Niestety taki jest skutek wychowania trzech bab i żadnego mężczyzny.  Mógł mieć jedynie nadzieję, że z czasem się jeszcze wyrobi.  Z tego powodu zaczął ćwiczyć, biegać, odwiedzać siłownię i basen, ale to pierwsze najbardziej przypadło mu do gustu.

Jakim cudem został barmanem?

Oj, to proste! Siedział sobie pewnego pięknego wieczoru przy szklaneczce pełnej whisky. Popijał, smakował i zagłębiał się w swoich myślach, kiedy nagle jego uwagę przykuła ładna kelnerka. Wodził za nią wzrokiem dobre piętnaście minut nim dziewczyna się zorientowała. Nieco zmieszana nie zauważyła położonej na ziemi torby. Potknęła się, ale szkoło zostało uratowane przez Dave'a, który akurat siedział obok i złapał lecącą tacę.  Zadowolony właściciel zaoferował mu pracę z kursem na barmana. Wood nie zastanawiał się ani chwili. Zwyczajnie przyjął ofertę. Teraz pracuje i grzecznie się zachowuje… w końcu w pracy się nie pije! Za wiele.

Gdzie mieszka?

W kawalerce. Pokój z kuchnią plus łazienka. Dla niego to wystarczająco dużo. Udaje mu się zachować porządek… przez dwa dni od sprzątania. Może dlatego raczej nie zaprasza ludzi do siebie?
Co czeka go w życiu? Kim się stanie? Nie wiadomo. Na pewno będzie szukał odpowiedzi...i doświadczeń!

Dave Wood, lat 24

 [Karta została napisane na poczekaniu, więc zostanie jeszcze poprawiona]