Virginia.

Virginia Roxanne Delaware.

13 sierpnia 1985 rok, Ottawa.

'Północ w Vancouver'

Virginia przyszła na świat w pewien słoneczny poranek i od samego początku było wiadomo, że w przyszłości będzie dużo gadać i sprawiać dużo kłopotów. Rodzice przepowiadali jej karierę w polityce bądź w palestrze, ona jednak wolała coś innego. Z wyróżnieniem ukończyła studia dziennikarskie na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku, po czym przez rok odbywała praktyke w jednej z nowojorskich gazet. Stany Zjednoczone jednak nie przypadły jej do gusttu, głównie dlatego wróciła do rodzinnej kanady i zaczęła współprace ze Stacją Radiową Marylou O'Donell. Właścicielka radia szybko zorientowała się, że Virginia naprawdę 'ma gadane' i już po trzech miesiącach dziewczyna dostała własny, nocny program, który bardzo szybko zdobył rzeszę fanów. Północ w Vancouver oprócz muzyki przyciąga młodych ludzi trudnymi pytaniami, na które stara się odpowiedzieć Virginia, wiadomo nie jest to łatwe, ale nikt nie powiedział że wszystko będzie szło idealnie. Jej rodzice co prawda nie mogą pogodzić się z faktem, że ich córka nigdy nie zasiądzie w parlamencie i z pewnością nie będzie bronić niewinnych ludzi w sądzie, ale już dawno machnęli ręką na to co Panna Delaware wyprawia z własnym życiem. Dawno temu zarzekała się, że z pewnością wynajdzie lekarstwo na raka, później twierdziła że zostanie noblistką, złotą medalistką, księżniczką, gwiazdą rocka a kiery w końcu złożyłam podanie na Columbie, jej cała rodzina odetchnęła z wyraźną ulgą. Cóż kobieta zmienną jestm prawda? Na całe szczęście nocna audycja szalenie jej się podoba i nie ma zamiaru chwilowo niczego w swoim życiu zmieniać. 

Virginia ma problem z poprawnym zachowywaniem się w miejscach publicznych. Nie bardzo ogarnia dlaczego w zasadzie powinna milczeć i nie wybuchać śmiechem w najmniej odpowiednim do tego momencie, w końcu ktoś kiedyś powiedział, że śmiech to zdrowie, a ona lubi być zdrowa więc uparcie trzyma się zasłyszanej maksymy. 

Oprócz tego musi tupać nogą, bawić się długopisem i przynajmniej dziesięć razy w przeciagu minuty poprawić niesfornie opadające na buzie kosmyki włosów. Dlaczego? Z bardzo prostej przyczyny, otóż dwanaście lat temu zdiagnozowano u niej Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zwane potocznie ADHD. Niektórym wydaje się, że to takie miłe i wesołe kiedy dziecko czy nastolatka mają tyle energii, że nie mogą siedzieć na jednbym miejscu dłużej niż trzy minuty. Virginia tak nie uważa, dlatego grzecznie łyka pigułki przepisane przez miłego pana doktora i modli się, żeby owy pan doktor żył po wieki, wieków, amen. 

Generalnie rzecz biorąc miłe z niej dziewczątko, choć troszkę postrzelone. Gotuje jak mało kto (choć rodzice wciąż twierdzą, że żyje na samych mrożonkach) i nie potrafi obsługiwać ekspresu do kawy (Boże dziękuje ci za wszystkich właścicieli małych kafejek!). Virginia jest wariatką i niestety nie da się tego ukryć. Biega od klubu do klubu, modli się o cudowne uzupełnienie bankowego konta a wieczorami przegląda książki kucharskie w poszukiwaniu coraz to nowych inspiracji. Dodatkowo płaci astronomiczne sumy za rozmowy telefoniczne, bo nie może wytrzymać jednego dnia bez choćby chwilowej rozmowy ze swoją młodszą o dwa lata siostrą - Dakotą (kto do cholery wpadł na to, żeby nadać córkom imiona poszczególnych Stanów?). 

Od czterech lat jest dumną posiadaczką prawa jazdy, jednak do tej pory zastanawia się czy aby napewno jej egzaminator założył tego dnia odpowiednie okulary i aparat słuchowy. Przyznaje, nawet sama przed sobą, że kierowca z niej marny ale skoro ktoś jej kazał jeździć, to teraz zmawia modlitwy do wszystkich bogów jacy jej przyjdą na myśl i wyrusza 'w trasę' z zawrotną prędkością czterdziestu kilometrów na godzinę. Nie ważne, że wymijają ją rowerzyści, staruszkowie i dzieci na trójkołowych rowerkach, Virginia wychodzi z założenia, że woli wyjechać do pracy godzinę szybciej niż zabić kogoś po drodze swoim totalnym brakiem zdolności do czegokolwiel za kółkiem. 

Ma dystans do siebie, lubi się śmiać z drobnych wypadków i (podkreślam jeszcze raz) NIE POTRAFI ZACHOWAĆ POWAGI W STOSOWNYCH MOMENTACH! I nie lubi zasad. Życie jest za krótkie żeby trzymac sie wciąż tych samych, ustalonych reguł. Poza tym... Zasady są po to, żeby je łamać. I tym prostym sposobem zaczęła kolekcjonowac mandaty za przechodzenie na czerwonym świetle, picie w miejscu publicznym i kłótnie z panami policjantami na środku ulicy w Vancouver. Ach ta dzisiejsza młodzież!

CIEKAWOSTKI:

- Panicznie boi się burzy. Kiedy tylko zaczyna błyskać albo grzmieć chowa się pod koc (bo jak wiadomo koc i kołdra chronią przed wszystkimi potworami i przede wszystkim przed wyładowaniami atmosferycznymi!) i może tam przesiedzieć kilka godzin aż przeokropna i przebrzydła burza postanowi sobie pójść.

- Boi sie też ciemności, co jest nieco sprzeczne z jej aktualną pracą. Mimo wszystko nie zaśnie przy zgaszonym świetle.

- Virginia może krwawić, jednak jak zobaczy u kogoś choćby najmniejsze skaleczenie momentalnie mdleje.

- Poza tym szczyci się tym, że kompletnie niczego się nie boi(!).

- Zaczytuje się w rosyjskich powieściach, uwielbia rosyjską muzykę romantyczną a za Rimskiego - Korsakowa da się pokroić. 

- Jest po imieniu z kilkoma policjantami z Vancouver, którzy twierdzili że fakt że jeździ tak powoli jest podejrzany. Do tej pory machają jej z daleka na co ona tylko zjeżdża niżej na fotelu kierowcy.

- Oprócz młodszej siostry Dakoty, ma również dwójkę starszego rodzeństwa: siostrę Georgię (30) i brata Washingtona (32).  Kiedyś próbowała dociec dlaczego wraz z rodzeństwa mają tak kosmiczne i porąbane imiona, jednak rodzice uparcie milczą na ten temat. 

- Żeby pies nie czuł sie gorszy otrzymał imiona  Idaho Michigan III. 

- Planuje zrobić licencję pilota, broń Boże nie po to żeby latać. Założyła się kiedys z bratem o skrzynke dobrego alkoholu. On twierdzi że dziewczyna tego nigdy, przenigdy nie zrobi... A Virginia po prostu nie lubi przegrywać.

- Na nadgarstku ma tatuaż z napisem Imagine.